දැනුම විනෝදය අධ්‍යාපනය එකම තැනක.

තප්පරයෙන් කප්පරයක්
දුක් ගින්දර සිතට දීල
මහාමේරු පර්වතයම
හිස මුදුනට මුදා හැරල
මම නොසිතපු ගොඩාක් දේ 
මා වෙනුවෙන් නුබත් සිතල
හිමිදිරියෙම නුබ ඇවිදින්
යන්න ගිහින් ටටා කියල ...

නුබද වැරදි මමද වැරදි
නොසිතෙන කල මගේ සිතට
මගේ කදුළු කවි කර කර
ලියා තැබුව පොත් පිරෙන්ට
ඒ කවි ටික බොද කර කර
තවත් කදුළු වැගිරෙනකොට
නුබේ දිනුම නුබට දීලා
සිතුවේ පසෙකට වෙන්නට ..

සිතුවේ මම පසෙකට වී
නුබ හිනැහෙන දෙස බලන්න
නමුත් නුබට මන් එපාලු
ඒ ලෙසවත් නෙත ගැටෙන්න
නුබට එපා නම් මා නෙත
දැක ගන්නට කිසිම විටෙක
යලිදු නොඑමි කවදාවත්
නුබේ නපුරු සිත් අහසට ...(සෙනුරි )