දැනුම විනෝදය අධ්‍යාපනය එකම තැනක.

                              නොමියෙන කදුල 
                               *(8 වෙනි කොටස)*

      පුජනී චාරුගෙ අතින් තද කරල අල්ලගෙන පංතිය ඇතුල් උනා.වෙනද වගේමයි කිසිම වෙනසක් වෙලා නැ. ගුරුතුමාට ආචාර කරමින් සියලු දෙනාම තමන්ට හිමි අසුන් වල අසුන් ගත්ත.ඒ අතර තුර සර් තමන්ගේ දෙස කීප සැරයක් ඉතා ඕන කමින් බලනවා පුජනී වගේම චරුනිත් දැක්ක

චාරුණි හිමිට පුජනිට ලං උනා .

පුජ උබ ගණන් ගන්නෙපා නොදැක්ක වගේ ඉන්න හරිද කෝලන් ...

හ්ම්ම්ම් ........පුජනී හ්ම් මිටි තිබ්බ ...

මොකද යාළුවො දෙන්නගෙ කසු කුසුව...

  එහෙම කියාගෙන සර් අසුනෙන් නැගිටලා තමන්ගෙ දෙසට පැමිණෙනවා දුටුව යාළුවො දෙන්න ගොඩක් කලබල උනා.නමුත් ඒ බවක් නොපෙන්වා ඉන්න දෙන්නම උත්සහ කරා ..

කොහොමද පුජනී දිග නිවාඩුවක් ගත්ත නේද ...?

ඒක තමයි සර් මමත් කිවුවේ අපිට කොහෙඳ එහෙම වාසනාවක් ..

  සර්ගේ ප්‍රශ්නෙට උත්තර ලැබුනෙ චරුනිගෙන් හැමෝටම හිනා ගියා ..

ඉන් එහාට සර් තවත් ප්‍රශ්න අහන්න ගියේ නැ.අසුනට පැමිණ සංගීත පාඩම් පටන් ගත්ත.පුජනිට මග හැරුන පාඩම් මතක් කරමින් වෙනද වගේම සාමාන්‍ය ලෙස එම හෝරාවත් ගෙවී යමින් තිබුන.ඒ අතර තුර කීප සැරයක්ම පුජනී අසලට පැමිණි සර් අපහසු තැන් කීපයක් පුජනිට කියා දුන්න.චාරුනිත් තමන්ගෙ යාළුවට උදවු කරා ඒ හැම අවස්ථාවේම .මේ වෙනවිට කවුරුවත් නොදැක්ක එකම දෙයක් සුනිල් සර් විතරක් දැකල මොකක්ද මේ සිදුන දේ.හිතාගන්න පුලුවන්ද මේ මොකක්ද කියල හ්ම්ම්

ආකාශ්..හ්ම් ..ආකාශ් මේ වෙනකොට මේ පංති කාමර අසලින් දෙතුන් සැරයක් එහෙට මෙහෙට යනව සර් මේ වෙනකොට දැකල තිබුන.තුන් වෙනි වතාවටත් ආකාශ් පංතිය අසලට ලං වෙනකොටම ..

මේ ...ළමය මෙහෙට එනවද පොඩ්ඩක් ..

ළමයි හැමෝම එතකොටයි පිටුපස හැරිල බැලුවේ කාටද සර් මේ කතා කරේ කියල.පුජනිගේ ඇග හිරි වැටිලා ගියා එක පාරටම..චරුනිගේ ඇස් උඩ ගිහින් තිබුන මේ මොකද වෙන්නෙ කියල.කාටවත් හිතා ගන්න බැරි උනා ඇත්තටම.ආකාශ් මුණ කළු කරගෙන පංතිය ඇතුලට ගොඩ උනා 

මොකක්ද වෙන්න යන්නේ හිතාගන්න බැරිව ඇති.එත් හිතන්නම වෙනව

ඔයාලට පොඩ්ඩක් හිතන්න දීල මම දැන් යනව.කොහොම උනත් ජිවිතේ සුන්දරයි එහෙම නේද .?ඉතින් මම දැන් යනව ඊලග කොටසින් ඔයාල හමුවට එනතුරු සතුටින් හිනාවෙලා ඉන්න ...