පවන් රැල්
ගත දැවටිලා 
සුසුම් වැල්
සිත වේලිලා 
එකම තනුවක
වැයෙන ගීතේ
නුබේ මතකේ රැදිලා..

නෙතු යුගල
ඉකි බිදිවී
හද මඩල
ගිනි ගනීවී
අපේ නටබුන්
හීන අතරේ
මගේ චිතකය දැවේවී.....(සෙනුරි )

මම...
මම ඇහුව උබෙන් 
ආදරෙයි නේද මට 
ගොඩක් ...
උබ...
ඔවු රත්තරන්
ගොඩාරියක් ...
මම..
එහෙනම් මට
මොනවද දෙන්නේ ...
උබ ..
මොනවද රත්තරන්
ඔයාට ඕනි ..
මම ...
ඔයාගේ ස්කයිප්
එකේ පාස්වර්ඩ් එක
උබ ....
අපෝ සුදු ඒක නම්
දෙන්න බැ..
එකනේ මගේ පණ...(සෙනුරි )

කඳුළ ඉතිං ළඟට එන්න
සිතේ දුකට මට හඬන්න
සුසුම් එපා ඈත් වෙන්න
සිතේ බරට සුසුම්ලන්න
සිනා පොකුරු නෑ මුවගට
ඈතට ගොස් සැඟවගන්න
නුඹත් එපා ළඟට එන්න
තනියම මට ඉන්න දෙන්න....(සෙනුරි )

නෙතේ කදුලද ඔබ
සිතේ සුසුමද ඔබ
හදින ගත් දින සිට
දුකේ පදවැල් නුබ ...

මගේ අසරණ සිත
නුබට පෙම් බැන්දට
නොදැනෙනා හදකට
අරුත වැටහේවිද..

සිතේ මෝරන දුක
නෙතේ නලියන විට
ලියු මලගම් පොත
දිග හැරෙයි හිමිහිට....(සෙනුරි )

සිනහ දෝතක් තිලිණ කර
කදුළු ගංගාවක අතරමන් 
කරනා මිනිසුන් අතර 
දෝලනය වන ජීවිතය 
එකම එක තැනකට 
හිමි හිමින් ගෙන
පසක් කරනට වෙර
දරන්නෙමි
අනිත්‍යය මේ
දිවිය තුල රැදී......(සෙනුරි )

පාළු දැනෙනා
සැදෑ යාමෙක
හුදෙකලාවූ එක
නිමේෂෙක
ගතින් ලග නැති
නුබේ උණුසුම
සිතින් විද ගමි
නෙතු පියාගෙන...

අහම්බෙන් මා
සිත සොරාගත්
නුබේ වදනින්
උනා සුවපත්
කප්පරක් වන්
පැතුම් ගෙත්තන්
සිතක් සනසා
මවයි මනරම් ...

අරුත නොදකින
නමුදු සෙනෙහේ
නුබෙන් තොර හෙට
දිනක් නෑනේ
කොහේ සිට මා
කොයිබ ගිය මුත්
නුබයි ජිවය
මහද අරණේ .....(සෙනුරි )

රෝස කුසුමක
රැදී සුවද පොද
සුළං කෝඩේට
හසු වෙනා සද
එකින් එක පෙති
සෙමින් ගිලිහී
නටුව අත හැර
පොලොව සිපගෙන.....

එදා හද රැදී
නුබේ මතකය
සිතට සරදම්
කරන යුරු දැක
හීන පොකුරෙන්
මිදෙනු අවැසිව
තේමා ගත්තෙමි
මගේ නෙත් යුග....

මා නොමැති ලොව
දුකක් නැති නම්
නුබේ ලෝකය
එකලු වේනම්
මමද නොහඩමි
මගේ සකි සද
මෙයින් මතුවට
මගේ ලොව තුල....(සෙනුරි )