Thursday, December 4, 2014

පාළු දැනෙනා
සැදෑ යාමෙක
හුදෙකලාවූ එක
නිමේෂෙක
ගතින් ලග නැති
නුබේ උණුසුම
සිතින් විද ගමි
නෙතු පියාගෙන...
අහම්බෙන් මා
සිත සොරාගත්
නුබේ වදනින්
උනා සුවපත්
කප්පරක් වන්
පැතුම් ගෙත්තන්
සිතක් සනසා
මවයි මනරම් ...
අරුත නොදකින
නමුදු සෙනෙහේ
නුබෙන් තොර හෙට
දිනක් නෑනේ
කොහේ සිට මා
කොයිබ ගිය මුත්
නුබයි ජිවය
මහද අරණේ .....(සෙනුරි )

No comments:

Post a Comment