Sunday, October 12, 2014

මහුදු හතකින් ඈත දුර සිට
දුකින් හඩනා මෙවන් සිතකට
නුබේ ආදර වදන් මුසු කොට
පිබිදුවේ කීම මගේ කවි සිත...

පාළුවෙන් පිරි මගේ හදමල
නිදා නොනිදන මගේ නෙතු යුග
දයාබර වූ නුබේ වදන් තුල
දොඩ මලු වෙනා රග බලන් සද ..

දසත සිතිවිලි පොර බදින කල
මහා බියකින් වෙලෙයි සිත් මල
ඉඩොරයෙ දිය බිදක් වූ නුබ
ඉරි තැලුන මේ පොලව මතුපිට
මා අසරකොට සැගව යාවිද ...

නුබට වදයක් නම් මගේ සිත
හිමි හිමින් නුබ එපා යන්නට
මා දමා යන්නටත් පෙර නුබ
යමි මෙමා නොපෙනෙනා දුරකට ....

No comments:

Post a Comment