Wednesday, November 26, 2014

සංසාරෙ පුරාවට
එකට බැදෙමුය සිතා
එකට ආ මාවතේ
දෙපසකට බෙදිලා
උනුන් පරයා නොයන 
උඩගු කම මතුවෙලා
හදවතේ නැගුනු පෙම
දුකින් විරසක වෙලා ...
සැනසෙන්න සිතුවමුත්
නුබේ තුරුලෙ පෙර දිනේ
නුබ නොමැත යලි එන්නෙ
දුකින් සිත කියන්නේ
නුබ නමට බැදුණු ගී
කෙලෙසදෝ ගයන්නේ
තනුව නැති ගීතයේ
මලබෙරය වැයෙන්නේ....
නුබේ දිවියේ සතුට
නිරතුරුව රදවගෙන
මගේ කදුළේ රසය
මා ලයේ හොවගෙන
සමු ගැනෙන නිමේෂය
මතකයට නොම එන්න
නුබේ සිත අරගන්න
මට මගේ සිත දෙන්න.....(සෙනුරි )

No comments:

Post a Comment