පවන් රැල්
ගත දැවටිලා 
සුසුම් වැල්
සිත වේලිලා 
එකම තනුවක
වැයෙන ගීතේ
නුබේ මතකේ රැදිලා..

නෙතු යුගල
ඉකි බිදිවී
හද මඩල
ගිනි ගනීවී
අපේ නටබුන්
හීන අතරේ
මගේ චිතකය දැවේවී.....(සෙනුරි )

මම...
මම ඇහුව උබෙන් 
ආදරෙයි නේද මට 
ගොඩක් ...
උබ...
ඔවු රත්තරන්
ගොඩාරියක් ...
මම..
එහෙනම් මට
මොනවද දෙන්නේ ...
උබ ..
මොනවද රත්තරන්
ඔයාට ඕනි ..
මම ...
ඔයාගේ ස්කයිප්
එකේ පාස්වර්ඩ් එක
උබ ....
අපෝ සුදු ඒක නම්
දෙන්න බැ..
එකනේ මගේ පණ...(සෙනුරි )

කඳුළ ඉතිං ළඟට එන්න
සිතේ දුකට මට හඬන්න
සුසුම් එපා ඈත් වෙන්න
සිතේ බරට සුසුම්ලන්න
සිනා පොකුරු නෑ මුවගට
ඈතට ගොස් සැඟවගන්න
නුඹත් එපා ළඟට එන්න
තනියම මට ඉන්න දෙන්න....(සෙනුරි )

නෙතේ කදුලද ඔබ
සිතේ සුසුමද ඔබ
හදින ගත් දින සිට
දුකේ පදවැල් නුබ ...

මගේ අසරණ සිත
නුබට පෙම් බැන්දට
නොදැනෙනා හදකට
අරුත වැටහේවිද..

සිතේ මෝරන දුක
නෙතේ නලියන විට
ලියු මලගම් පොත
දිග හැරෙයි හිමිහිට....(සෙනුරි )

සිනහ දෝතක් තිලිණ කර
කදුළු ගංගාවක අතරමන් 
කරනා මිනිසුන් අතර 
දෝලනය වන ජීවිතය 
එකම එක තැනකට 
හිමි හිමින් ගෙන
පසක් කරනට වෙර
දරන්නෙමි
අනිත්‍යය මේ
දිවිය තුල රැදී......(සෙනුරි )

පාළු දැනෙනා
සැදෑ යාමෙක
හුදෙකලාවූ එක
නිමේෂෙක
ගතින් ලග නැති
නුබේ උණුසුම
සිතින් විද ගමි
නෙතු පියාගෙන...

අහම්බෙන් මා
සිත සොරාගත්
නුබේ වදනින්
උනා සුවපත්
කප්පරක් වන්
පැතුම් ගෙත්තන්
සිතක් සනසා
මවයි මනරම් ...

අරුත නොදකින
නමුදු සෙනෙහේ
නුබෙන් තොර හෙට
දිනක් නෑනේ
කොහේ සිට මා
කොයිබ ගිය මුත්
නුබයි ජිවය
මහද අරණේ .....(සෙනුරි )

රෝස කුසුමක
රැදී සුවද පොද
සුළං කෝඩේට
හසු වෙනා සද
එකින් එක පෙති
සෙමින් ගිලිහී
නටුව අත හැර
පොලොව සිපගෙන.....

එදා හද රැදී
නුබේ මතකය
සිතට සරදම්
කරන යුරු දැක
හීන පොකුරෙන්
මිදෙනු අවැසිව
තේමා ගත්තෙමි
මගේ නෙත් යුග....

මා නොමැති ලොව
දුකක් නැති නම්
නුබේ ලෝකය
එකලු වේනම්
මමද නොහඩමි
මගේ සකි සද
මෙයින් මතුවට
මගේ ලොව තුල....(සෙනුරි )

ඉර අවරට ගොස් 
කළුවර වැටිලා 
ගන් ඉවුරේ මා 
තනි වූ මොහොතේ 
එගොඩ කරන්නට 
ගන් තෙර එපිටට
කවුරුන් ඒවිද
පිහිටට මා හට
බියක් දැනේ සිත
තනි වූ සිත යට
කොහෙද ගියේ නුබ
එනු මැන මා වෙත..(සෙනුරි )

දේදුන්නේ පාට පිරුණු 
ලස්සන පුංචි සමනලිගේ
රෝස පාටින් ලියවුනු 
රෝස දෙතොලින් හැඩ වුනු 
පුංචි කවි ගී දස දහසක්
ඉකි බිදිනවා උහුලන්න
බැරි දුකකින්
අදුරු කුටිය තුල
තනියම .. (සෙනුරි )

නිමේෂයකින් හද
සොරාගෙන
රැගෙන ගිය දින
නුබේ ලෝකෙට
දිනෙක මතුදා 
නුබත් සමගින්
කූඩු වෙන්නට
පෙරුම් පිරුවා ...

තැනු මන්දිර
කඩා සුන්කොට
සැග වෙනා කල
නුබේ සිත් මල
මගේ සතුටද
සැනසුමද නුබ
සොරා ගෙන ගියෙ
කීම කියනු මැන...

නුබට හැකිනම්
එලෙස කරනට
අසරණිය මා
කුමක් කරමිද
නුබේ සතුටද
මගෙම කරගෙන
මම හැරෙන්නම්
සදා සමුගෙන...(සෙනුරි )

සංසාරෙ පුරාවට
එකට බැදෙමුය සිතා
එකට ආ මාවතේ
දෙපසකට බෙදිලා
උනුන් පරයා නොයන 
උඩගු කම මතුවෙලා
හදවතේ නැගුනු පෙම
දුකින් විරසක වෙලා ...

සැනසෙන්න සිතුවමුත්
නුබේ තුරුලෙ පෙර දිනේ
නුබ නොමැත යලි එන්නෙ
දුකින් සිත කියන්නේ
නුබ නමට බැදුණු ගී
කෙලෙසදෝ ගයන්නේ
තනුව නැති ගීතයේ
මලබෙරය වැයෙන්නේ....

නුබේ දිවියේ සතුට
නිරතුරුව රදවගෙන
මගේ කදුළේ රසය
මා ලයේ හොවගෙන
සමු ගැනෙන නිමේෂය
මතකයට නොම එන්න
නුබේ සිත අරගන්න
මට මගේ සිත දෙන්න.....(සෙනුරි )

හිනාවෙයන් දැන් ඉතිං
අඩ අඩා ඉනාවෙයන්
උබේ හිත හදන්න 
ආදරයක් නැ කියල 
නාඩා ඉදින් 
උබේ හිත රිද්දපු 
උන් අද ගොඩක් 
සතුටින් කියල හිතල 
හිනා වෙයන් උබ 
මහා හයියෙන් 
හිනා වෙයන් 
ඔය හිනාවේ හඩ
ඇහෙන වාරයක් පාසා 
උන් අඩයි උබ 
අඩෙවුවට වඩා 
උන් අඩයි .....(සෙනුරි )

මම උබට ආදරේ කලේ 
හිස්තැන පුරව ගන්න නෙමෙයි 
ඒක මුළු හදවතින්ම 
උබට දුන්නු අවංක 
පිවිතුරු ආදරයක්.. .
අනේ එත් උබේ ආදරේ
වැඩපලේ ඉන්ටර් නෙට්
නැති වුනොත් ඒ ආදරේට
දෙවියන්ගෙම පිහිටයි..
මගේ ඉන්ටර්නෙට් නැතිව
මන් අතුරුදහන් උනොත්
උබේ දුරකථනයෙන්
මන් මැරුණද කියලවත්
අහන්න sms එකක්
අඩු තරමින් මිස්
කෝල් එකක් උබේ
ඔය දුරකථනයෙන්
බලා පොරොත්තු වෙන්න
බැරි උබේ ආදරේ
අහස තරම්...
අනේ ඉතිං තවත්
මොකටද අටුවා ටීකා
උබෙයි මගෙයි
ඉනර්නෙට් ආදරේට
මට නම් වැඩක් නෑ ඒක
පරිස්සමට තියා ගනින්
වැඩක් වේවි කාට හරි
කෙහෙල්මල් ඉන්ටර්නෙට්
ආදරේ උබේ .. . (සෙනුරි )

හදවතෙහි ඉපදී 
සතුට දුක මැද
දෝලනය වෙමින් 
බඩ ගගා දන ගගා 
වැටි වැටි නැගිටමින් 
ළමා විය තරුණ විය
හිමි හිමින් පසු කරමින්
වියපත් වූ කල
නෙතු කෙලවරින්
ලොවට බිහිවූ
අපුරුම පුදුම රුව
නුබමය කදුල ...(සෙනුරි )

ආදරේ නාමයෙන් 
පුදකළ සෙනෙහසේ 
නාමයෙන් 
දිවුරා කියමි මා 
ඉරෙන් හදෙන් නොව 
මා මගේ නමින් මෙලෙස
සත්තයි නොඑමි කිසිදින
ඇස ගැටෙන මානයට
ඉටි කදුළු වැගිරෙනා නෙත
දිවුරමි නුබට
සමු ගනිමි නිතින
තුටින් ඉනු මැන සොදින
ප්‍රේමයේ අවසන
දුනිමි අවසන්
පොරොන්දුව මෙදින ....(සෙනුරි )

වැටෙන මේ කදුළු කැට
ලැබෙන්නට පෙර නෙතට
වැටහුනා නම් සිතට
ලන්නොවෙමි මා නුබට
කිසිදාක කිසිම විට ..

නුබේ මුවගේ සිනහව
වැටෙන කදුලින්
සසිත්තම් කර
අදින්නම් හැඩකර
ඇයට හෙට දින
සතුට දෙන්නට...(සෙනුරි )

**එදා සහ මෙදා වෙනස **

එදා මම ආදරෙන් මම
බලන් හිටියා නුබ එනකම්
පරිඝනකය දිහා පාර
දිහා නෙමෙයි
කොයි මොහොතේ සුද්දී ඔයා
කොයි කියල ඇවිත් මාව හොයනකම්..
ඔයා එන්න පරක්කු උනාම
බය වෙලා මන් ඇඩුව
පුංචි මුවත්තියක් වගේ
ඒ මන් ඔයාට ගොඩක්
ආදරේ කරපු නිසා ...

**මෙදා **
ඔයා මාව හොයනවා
මම විනාඩියක් නිහඩව හිටියත්..
අපි ආදරේ කරපු කාලෙත්
ඔය විදියටම නුබ මාව සෙවුවා නම්
කොයිතරම් සතුටක් දැනේවිද
මේ අසරණ සිත් පොඩියට
දුටුවද නුබ...
ආදරයෙත් මිතුරු කමෙත් වෙනස...
අපි අද යාළුවො ආදරවන්තයෝ නොවන
එනිසයි මම ගොඩක් නිහඩ
නමුත් නුබ දැනුයි මට
ආදරේ කරන්න සුදානම් වෙන්නෙ
ඒකයි මගේ හදවත කියන්නෙ...
ඒකම නොවේද මේ වෙනස..(සෙනුරි )

උබේ වැරදි මගේ පිටින් දාලා 
උබයි යන්න ගියේ 
මන් එපා කියල 
මම කරන්න ඕනි දේ 
උබ කරල පෙන්නුවාම
මට සතුටු හිතුන
මගේ අත නොගිය
බොහෝ දේ උබේ
දෑතින් නුබ එක දවසින්
කරල පෙන්නුව මට
හිත හදා ගන්න බැරිව
මන් ඉකි බින්දේ
හිත ඇතුලෙන්
උබට හිගන්නියෙක් වගේ
ආදරේ කරපු මට
උබ ගැහුවේ හයේ පාරක්
ඒ පහර ගොඩක් සැර වැඩි වෙලා
මාව විසි වෙලා ගිහින්
ගොඩක් දුරකට
ආපහු හැරෙන්න තියා
හිතන්නවත් බැ මට
උබ ආපහු ඇවිදින්
මාව හොයනකොට
මන් එන්න බැරි දුරක
ඇයි උබ හිතුවෙ නැත්තේ
හයේ පහරට පෙර
උබ ගැහුවෙ බෝලෙකට නෙමෙයි
මැණික් ගලකට කියල
දැන් ඉතින් පරාදයි උබ
සදහට. ..(සෙනුරි )

තප්පරයෙන් කප්පරයක්
දුක් ගින්දර සිතට දීල
මහාමේරු පර්වතයම
හිස මුදුනට මුදා හැරල
මම නොසිතපු ගොඩාක් දේ 
මා වෙනුවෙන් නුබත් සිතල
හිමිදිරියෙම නුබ ඇවිදින්
යන්න ගිහින් ටටා කියල ...

නුබද වැරදි මමද වැරදි
නොසිතෙන කල මගේ සිතට
මගේ කදුළු කවි කර කර
ලියා තැබුව පොත් පිරෙන්ට
ඒ කවි ටික බොද කර කර
තවත් කදුළු වැගිරෙනකොට
නුබේ දිනුම නුබට දීලා
සිතුවේ පසෙකට වෙන්නට ..

සිතුවේ මම පසෙකට වී
නුබ හිනැහෙන දෙස බලන්න
නමුත් නුබට මන් එපාලු
ඒ ලෙසවත් නෙත ගැටෙන්න
නුබට එපා නම් මා නෙත
දැක ගන්නට කිසිම විටෙක
යලිදු නොඑමි කවදාවත්
නුබේ නපුරු සිත් අහසට ...(සෙනුරි )

තනිකම හුරු කල ජිවිතේ 
කදුලැල් පුරවාලා
අන්සතු හදකට පෙම
පෙම් බැන්දේ 
හසරැල් කැන්දාලා 
යාදිනියකගේ ජිවිතේ
හුස්මත් හිර කරලා
පපුවට හුරු කල ආදරේ
යන්න ගියා මැකිලා..(සෙනුරි )

හොදයි කියා ආදරෙන්
නුබ ආදා ජිවිතේට
සිතුවේ නෑ දෙතුන් වරක්
පිළිගත්තා මගේ ලොවට..

සෑම දේම අහිමි වෙද්දී
මගේ අයත් මගෙන් යද්දී
නොගැලපීම් කොතෙක් ඇතත්
නුබත් එක්ක හිටියා මන්..

මගේ දෑත පතන් ආපු
හැම දෙනාම එපා කියල
අන්සතු බව දන දැනමයි
නුබට පෙම් කරේ ..

මා සිතුවේ නුබේ ලොවේ
ඇයත් මාත් පමණක් බව
මගෙ සිතිවිලි බොරු කරමින්
නුබේ ලොවේ තව එකියක් ..

ඉතින් එපා තවත් එපා
මගේ ලොවට නුබත් එපා
නුබට පිදුව මේ හදවත
යලි කිසිදා මටත් එපා ..

මෙන්න ගනින් මගෙ හදවත
දෙන්න දෙයක් නැ වෙන මට
ගලා හැලෙන ලේ බිදු ටික
අලුත් ලොවක් දෙයි නුබ හට ...(සෙනුරි )

වැටි වැටි නැගිට නැගිට 
මම ආවෙ ගොඩක් ලොකු 
දුර ගමනක් 
ඇඩුව වැළපුනා 
නොකා නොබී මම හිල්ලුව 
අන්තිමේදී අඩි දහයක්
පයින් යන්න බැරි ගානට
මන් ලෙඩෙක් උනා
තානායම් පලකට
ගිමන් නිවා ගන්න
එනව වගේ එක එක කාලෙට
ආපු දෙතුන් දෙනෙක්
එයාලගෙ විඩාව හැරුනම
හිමිට හද මඩලින් බැහැල
යන්න ගියේ කිසිම දෙයක්
සිද්ද නොවුණු ගානට
දැන් නම් හොදටම ඇති
විඩාබරයි හදවත
අබලන් වෙලා හොදටම
ආයිමත් පිළිසකර කරන්න
බැරි ගානටම
සීතලේ උනත් එලියට බැහැල
එල්ලන්න ඕනි මේ බෝර්ඩ් එක
හැමෝටම දකින්න එළිපිටම
**යලි පිළිසකර කර හෝ
යතා තත්වයට ගත නොහැකි ලෙස
තානායම අබලන්ව ඇත.එබැවින්
සදා කාලයටම තානායම් පල
වසා දැමීමට තීරණය කලෙමි
හිමන් හැර පිටව ගිය ඔබ සැමට
තෙරුවන් සරණයි ..**...(සෙනුරි )

උබල හිතන්නේ මන් 
පිළිමයක් කියලද 
හිතක් පපුවක් නැති 
ඉටි රූපයක් කියලද 
නැ නැ උබලට 
වැරදිලා ගොඩක්
දැන්වත් නවත්තපල්ලකෝ
ඔය කොනිත්තන
පහුරු ගාන එක
උබලගෙ නියපොතු
පහරවල් තුවාල කරල
දනව මුළු ඇගම
හිතක් පපුවක් නැත්තෙ
මටද උබලටද
කියපල්ලකො මේ ගලන
රුධිරය දිහා බලලවත්...(සෙනුරි)

අද උබ තඩි බෙන්ස්
කාර් එකකින් ඇවිත්
අපිටම අඩිය බිම
හප්පලා කෑ ගහල
උබේ බලය පෙන්නුවට
මතක් කරල බලාපන්
අද උබ උජාරුවට
නැගල යන
බෙන්ස් කාර් එකෙයි
නහර උලුප්පන් කෑ ගහන
බල පුළුවන් කාර කමෙයි
අයිති කාරයො
අපි වගේ අසරණ
ලෙඩ්ඩු බව
ලෙඩ්ඩු නැතිනම්
උබල කොහොම
සැප ගන්නද
දොස්තර මහත්තයෝ...(සෙනුරි)

මාසෙ අන්තිමට 
ඩොලර් ටික 
අතට අරන් 
කමුලට අත තියාන 
මම හුල්ලනව..
අම්මගෙන් කෝල් එකක්
සුදු දෝනි මට පිංකමක්
මහත්තයට එල්ලෙන්න
වැල් නැතිලු
චුටි දෝනි ගොඩක්
සිහින අතර
මගේ හොදම යාළුවා
ලොකුම ලොකු ප්‍රස්නයක
අරෙහෙන් මෙහෙන්
හැමතැනින් කෝල්
සල්ලි..සල්ලි ..සල්ලි ..
හුස්ම ටික හිර වෙලා
මගේ හිත නැවතිලා
නයටවත් එවාපන්
හුස්ම ටික සොයාලා.... (සෙනුරි )

***තහනම් කදුල***

සිතක රැදුණු දුක
පිට කරලන්නට
කදුළු බිදුවකට 
හැකි වේ සැම විට
ඒ අයිතිය උන්
උදුරා ගත් කල
කෑ මොර ලන සිත
කුමක් කරන්නද..

මහා මෙරක් වන්
දුක් ගිනි වට කොට
මා දවනා කල
කුමක් කරන්නද
මේ දුක් ගින්නෙන්
මිය යන්නට පෙර
මගේ කදුළු කැට
නැවත දියන් මට ..((සෙනුරි )

නුබෙන් රිදුනු සිත
සුවපත් කෙරුමට
නෙතින් ගලා යන
කදුලැල් එක්කොට
නුබේ දිවිය තව 
එලිය කරන්නට
සැගවී යන්නම්
ඈතින් ඈතට....

ආ මග වැරදි
මුලා වුනේ මම
නුබට වද දිදී
නුබ පෙලුවේ මම
සිතිවිලි පැටලී
මනස අවුල් වී
ලොවම එපා කී
පිස්සිය වෙමි මම..

නුබට නොවටිනා
බොල් වුනු සිත් මල
තවත් කෙනෙක් හට
කෙලෙස වටිවිද
අදර දෙවොලේ
පහන නිවුණු කල
මා මිය යන්නම්
දෙවියන් පා මුල ...(සෙනුරි )

තත්පරෙන් තත්පරේ 
ගෙවී යන මතකයන් 
සිනහ වූ පැය ගණන් 
මා හැඩු දින ගණන් 
සතුට දුක සම නොවුණු 
ජිවිතේ කතා පොත
වසා පසෙකට තබා
පොත් මේසෙ කෙළවරක
නොබලමි සිත සිතා
යලි හැරෙන්නට හදන
ඇසිල්ලෙන් ආ සුළග
පොත් මේසෙ පෙරලමින්
ඒ අමිහිරි පොතම
විසි කරා මා දෙසට...
මගේ පය පා මුලේ
පෙරෙලේනා පිටු අතර
නුබ සිනා සෙනු දුටිමි
ලියු ඒ කවි අතර .....(සෙනුරි )

සිතල හිම කැට වැටෙද්දී
වැඩට යන්න කම්මැලි වී
නිදි දෙවුදුව හැම මොහොතෙම
ලග දැවටෙනවා ..

හැඩ කර කර
කොටට කොටේ
හරි හරියට ඇදපු ඇදුම්
හය මාසෙක නිවාඩුවක්
එපැයි කියනවා ..

ඇස් පුරෝන කදුළු වලින්
වේදනාව ගොඩ ඉවසන්
පය හැඩ කල මගෙ ටැටෝව
බුට්ස් වලින් සගවන්නට
ලෝබ සිතෙනවා ..
සිතල එපා කියනවා...(සෙනුරි )

කතා කරන ඇස් දෙකට 
ඔබ ඇවිදින් කියන රහස 
රස කර කර අහගෙන 
ඉන්නකොට 
රසම රස රහසක් 
වෙලා
හද පත්ලටම නිදන්
වෙන අපුරුව
ඉතින් සැමදා නුබ
රැදෙන් මා ලගටම
තව තවත් ලංවෙලා
හිනැහෙන්න මට
නුබ ලගින් හිද සැමදා..(සෙනුරි )

උබ බනිනවා මම 
වැරදි කියලා 
ඉතින් අහපන් සිතින් 
ඇයි මන් වැරදි 
කරේ කියලා 
තාමත් මන් දුක්
විදින්නෙ ඇයි කියලා
මගේ කදුළු වලින්
නුබලා සැප විදිනකොට
මන් අඩුවේ නෑ
හිනා වුනා
මන් දුක් විදලයි
උබලට සැප දුන්නේ
එහෙම කරපු මට
ඇයි උබ ඔය තරම්
ගරහන්නෙ හඩවන්නනෙ...(සෙනුරි )

එක එක කාලෙට
එක එක දවසට
එක එක මිනිස්සුන්
ඇවිදින් යනකොට .

සිතේ රැදුණු දුක
දොඩමලු වෙනකොට
වෙඩරු පිඩක් සේ
උන් වුනු වෙනකොට

නෙතේ කදුළු බිදු
උන්ගේම කරගෙන
අතින් අල්ලගෙන
අරගෙන යනකොට

ටිකක් දුරට ගොස්
බරක් දැනෙනකොට
අතර මග දමා
පැනල දුවනකොට..

දුවන මුවන් දැක
නෙලූ පලා මිට
එකින් එක ගැටී
බිමට වැටෙනකොට..

නෙතින් බලාපන්
සිතින් සිතාපන්
උන්ගෙ කූඩුවට
උන් රිංගනකොට....(සෙනුරි )

දිනෙන් දින දළුලාන
දුකයි කල කිරීමයි
කිසිදු තේරුමක් නැති
අනවශ්‍ය බැදීමයි
නේක විසිතුරු මවන 
මන් මුලා වූ සිතයි
අතර මා යමි යන්න
මේ සසර හරි දුකයි ...

රනින් රන් සළු එපා
පඩු සිවුර ලස්සනයි
දිගු වරල පලක් නැ
මුඩු ගාපු හිස හොදයි
පෙම් ගීත ගැයූ මුවග
බුදු වදන් පෙළ ගැසෙයි
පෙර කුසල් වල බලෙන්
පැවිදි බිම මට ලැබෙයි..

කදු මුදුනෙ ආරාමේ
සැනසීම ලැබේවා
දැවෙන සිත් සනසන්න
දිරිය මට ලැබේවා
වයිරයක් නොමැති සිත
මෛත්‍රිය වැඩේවා
බුදුන් පය පා මුලදී
නිවන් සුව ලැබේවා....(සෙනුරි )

ගතේ හම රැලි වැටි
වතේ කදුලැලි ඇති
සිතේ පෙම නෑ මැකී
හාදුවක් පිබිදෙති ...

නුබ දෑතේ වේලිලා
යා නොහැක මුත් මෙදා
ගතින් දුබලව ඇතත්
සිතුම් අප එක්කලා ..

ගෙවී ගිය ජිවිතේ
එකට ආ මාවතේ
නිමා වන දින ලගයි
නමුදු නුබ මා ලගයි ...(සෙනුරි )

ලස්සන හීනෙක
නුබ ලං වෙන විට
නෙතේ කදුළු ටික
වියලේ හිමිහිට
දෑගිලි පැටලුනු
සිතුම් විමානෙක
.පුංචි හාදුවක්
දෙන්නකො නළලට .

දෑස පියාගෙන
මා හිනැහෙන කොට
නුබට ගොඩක් තව
ලෝබ හිතෙනවද
නුබේ ආදර ලොව
රැජිණිය වෙන්නට
නුබේ විජිතයට
මා ගෙන යනවද...(සෙනුරි )

නුබ පාවෙන කල
ඈතින් ඈතට
වාවනු කෙලෙසද
මගේ සොදුරු සිත
සගවනු නොහැකිව 
සිතෙහි උපන් දුක
නුබව සොයනවා
වැටෙන කදුළු කැට...

මතක මැවෙන විට
නෙත් මායිම වට
දුක නොදනේවිද
නුබේ සිත් අහසට
පසෙකට විසිකොට
අසරණ වූ සිත
නුබ සැග වෙනවද
ලස්සන හීනෙක ..

මගේ සිතට දුන්
හින පොකුරු ටික
හිමින් හිමින් නුබ
අරගෙන යනකොට
පොරකන සිතිවිලි
පේලි ගැහෙනවා
සුදු කොඩි රැදී මග
මලගම් යන්නට .....

හාදු වලට පෙරේත
කමින් 
සදෙන් ඉල්ලුව
පුංචි හාදුවක් 
එක සැරේට 
දහ සැරයක් දෙන්නම්
සද මුමුනනකොට
ලොකු පිබුරෙක් ඇවිත්
වෙලා ගත්ත නේ
හෙලවෙන්නවත් නොදී
හාදු පෙරේතිව...

සුදෝ සුදු හිම තිරේ
ඔය දෑතේ පැටලිලා
හිමි හිමින් ඇවිදින්න
එනවාද කියන් මට ..

රෝස කම්මුල් පොඩිය
සීතලට හඩන කොට
හාදු වරුසාවකින්
උණුසුමක් දෙනවාද...

පෙර නොකී අරුත්බර
සෙනෙහසේ කතාවක්
මා නමින් ලියන්නට
නුබට පුළුවනි කියා
මගේ සවනට ලංව
ආදරෙන් කියනවද.?

වැටිල ඉන්නකොට 
නුබට අත දීල 
දෙපින් නැගිටින්න 
වාරුවක් දුන් මගේ 
අත පය සතරම 
කපා වෙන්කොට
අබ්බගාතයෙක් කල පින
ඇති නුබට මතු
නිවන් දැක්මට ...

මා හරි උගතා 
මා හරි ජගතා 
සිතනා මිනිහා මෝඩයෙකි..
කොහේ කොතන හෝ 
වරදක් ඇතිනම් 
එය පිළිගන්නා
මතු දිනති ..
කෙදිනක හෝ ජය ගනිති ..

යදම් බැදුනද ගත 
යදම් බැදිය නොහැකිය 
මසිත 
පෑනටම හුරු දෑත
සිතට නැගෙනා සිතුම් 
ලියන්නට නොපැකිලෙයි
කිසි කලත් කිසි විට...

එකින් එක විසිරෙමින් 
සිතුම් පොදි ගිලිහෙමින් 
මළගමක ගීතයකි 
හිමි  හිමින් ලියන්නේ 
නොපෙනෙනා ඈතකට 
මගේ පන නල අරන්
කවුරුදෝ යන බවකි
මගේ සිත කියන්නේ ..